Hebu tunebu, pır zeman berê, kes nizane lı ku derê xwişk u birayek hebune. Diya wan dimire, ew sêwi dıminın. Bavê wan dızewıce. Ew berê kêf dıkın, dıbêjın:
- Êdi dayike ke me ji heye!
Lê dêmariya wan keseke pır dılxırç u dılreş buye. Jı zarokan heznekıriye. Lı wan zılm u teda kıriye, xwestiye serê zarokan wenda bıke. Loma wan her roj şiyandiye çolê.
Disa rojeke bıharê demariya wan bınê tur qul dıke, dıde pışta zarok u wan dışine kerengan.
Keçık u kurık kerengan berhev dıkın, tur tıji dıkın. Zarok tur dıde pışta xwe. Kereng dı rê da, dı cıhê qulkıri ra tev dıkevın. Dema ew nêzikê gund dıbın, keçık lı turê mêze dıke ku tur valaye, bırê xwe ra dıbêje:
- Te hemu kereng xwarıne, dı tur de hebek nehıştiye. Wê dêmariya me me bıkuje.
Zarok berê matmayi lı tur dınêre, phaşi dıbêje:
- Na mın kereng nexwarıne!
Lı ser vê mıjarê keçık u kurık pevdıçinın. Dı dawiyê de keçık baweri pe bırê xwe naine, zıkê bırê xwe dıqelaşe. Mezi dıke ku tenê yek kereng lı zıkê bırê xwe da heye. Bırê wi, lı wê derê dıkeve u dımıre.
Keçik poşman dibe, lê êdî bûye. Berê jı tırsan nızane çı bıke. Rudıne u dıgire. Paşê bırê xwe dıke mezel.
Lê newêre bıçe malê. Lı ser kevıreki rudıne u bı dengê bılınd dıgire, dıbêje:
- Phepuk ev çı bu mın kır! Mın kuşt, mın şuşt, mın hılani! Ez çı xweliyê lı serê xwe bıkım?
Ez bı ku derê bıçım?
Lı Xwedê re lawa dıke ku xwedê wi jı wê karesetê rızgar bıke. Lı gor çirokê Xwedê wi dıke çuçık.
Navê wi ji dıke phepuk.
Ew rojê, irojê phepuk her roj jı bo bırê xwe dıgire u dıbêje:
Phepuk! Phepuk!
Kê kuşt, mın kuşt,
kê şuşt, mın şuşt,
kê hılani, mın hılani.
Axxx, axxx!
13.12.2018
Arêker: Xal Çelker
Qeseykerdoğ: Memedo zama
Cih, dem: Selekha-Torbalı, 1989